Κάθομαι μπροστά από τον καθρέφτη ... Κοιτάω τα μάτια μου τόσο βαθιά προσπαθώντας να δω τον εγκέφαλό μου ... Χαϊδεύω την μοϊκάνα μου και παίζω λίγο με το κοτσιδάκι μου ... Ανοίγω το στόμα βλέπω τη γλώσσα μου , την στριφογυρνάω και εμβαθύνω στο άπειρο κοιτώντας τις αμυγδαλές μου , τραγουδώντας κανά δυο άγνωστες νότες για να τις δω να πάλονται σαν τρελές ... Είμαι πολύ κοντά στον καθρέφτη ... Τα χνώτα μου τον θαμπώνουν και εγώ δεν βλέπω πια την φιγούρα μου ... Δεν απελπίζομαι ζωγραφίζω με την άκρη του δαχτύλου μου ως κοντυλοφόρο ένα άλλο εγώ .. Μία χαμογελαστή ύπαρξη .. Δύο στρόγγυλα ασύμμετρα μάτια και ένα μεγάλο χαμόγελο .. Το κοιτάω προσεκτικά καθώς χάνεται και γελάω ... Είμαι πάλι εκεί .. Περιεργάζομαι τα πάντα επάνω στο πρόσωπό μου .. Είμαι εγωμανής ? Μπα δε νομίζω πιο πολύ περίεργος ... Δεν το κάνω σε μένα μόνο αυτό ... Πολλές φορές ενώ κάποιος μιλάει χάνομαι στα χαρακτηριστικά του προσώπου του βάζοντας τον στο αθόρυβο και κοιτώντας απλά το στόμα του να ανοιγοκλείνει ...
Έτσι έγινε και μ ' εκείνη ... Η μόνη διαφορά είναι πως δεν μιλούσαμε ... Θ' αναρωτιέστε ποια ? Εκείνη η μούσα που έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο σ' 'ενα απ' τα τελευταία μου όνειρα ...
Έτσι έγινε και μ ' εκείνη ... Η μόνη διαφορά είναι πως δεν μιλούσαμε ... Θ' αναρωτιέστε ποια ? Εκείνη η μούσα που έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο σ' 'ενα απ' τα τελευταία μου όνειρα ...
FINITO LA MUSICA
passato la fiesta. μια απο τις 10αδες μουσες που επροκειτο να πρωταγωνιστησουν στις σκεψεις σου με την παροδο των χρονων. απολαυσε το!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Costantine Απολαμβάνω τους ρόλους κάθε μούσας που ζει μες το μυαλό μου ! Αλλά είναι κανα δυο που θέλουν ακόμα στρώσιμο και χαλάνε όλο το έργο !
ΑπάντησηΔιαγραφή