ΑΝΟΗΣΙΕΣ

ΑΝΟΗΣΙΕΣ

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ανάρτηση Νο14 '' A bump in my brains ! ''

    Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου η οποία από τις πολλές πατέντες έχει γίνει τρανσφορμερ την ίδια καρέκλα που πριν μερικές μέρες καθώς πήγα να κάτσω ( με τον τρόπο που έχετε δει όλοι σε χολυγουντιανές ταινίες να κάθονται πλούσιοι διευθυντές στην καρέκλα του γραφείου τους οι οποίοι κυριολεκτικά πηδάνε πάνω της και αφού κάνουν δυο τρεις σβούρες την παρκάρουν τέλεια στο γραφείο τους και αφού τρίψουν φιλήδονα τα χέρια τους πιάνουν αμέσως δουλειά ) χάλασε ... Σήμερα αποφάσισα να γράψω το άρθρο αυτό λόγω της ζάλης που μου έφερε η εκδίκηση της καρέκλας .. Αφηρημένος όπως ήμουν αποφάσισα να κάτσω , καθώς όμως ξέχασα πως κρατιόταν ολόκληρη με μερικές τσίχλες και σπάγκο με πρόδωσε με αποτέλεσμα να δεχτώ την δύναμη της τριβής που ασκούσε το χαλί στο μάγουλό μου το οποίο για μερικά μκροδευτερόλεπτα δέχτηκε απίστευτη θερμοκρασία που άγγιξε τους χίλιους βαθμούς του μπαρμπακέλσιου ... Τα λίγα δευτερόλεπτα που το κεφάλι μου ήταν στο πάτωμα ήταν αρκετά για να ακούσω την μουσική που έπαιζε η μικροσκοπική ποσότητα αέρα που διαπερνούσε μερικές σχισμές του σανιδένιου πατώματος και το υπέροχο καστανό μάτι μου να δει την απεραντοσύνη της ζούγκλας των τριχιδίων του χαλιού .. '' Τι όμορφος μικρόκοσμος ! '' σκέφτηκα ... Φανταστείτε μια ζούγκλα γεμάτη λαγουδάκια σκόνης να πηδάνε η να αιωρούνται παντού , ακάρεα να βολτάρουν ξέγνιαστα και ένα σωρό άλλοι μικροοργανισμοί που δεν παίρνουν καθόλου μέρος στην πραγματικότητα μας αλλά βρίσκονται πάντα εκεί παρακολουθώντας κάθε μας κίνηση ...
  

Όλοι ή τουλάχιστον εγώ θα 'θελα για λίγη ώρα ή και παραπάνω να ήμουν ένας μικροοργανισμός και να ζούσα εκεί μέσα στην αχανή έκταση ενός χαλιού ή μέσα σε μια ζούγκλα από γρασίδι ή μέσα σε μια θάλασσα μια σταγόνας η οποία έπεσε από το ποτήρι ενός απρόσεχτου γίγαντα - ανθρώπου ... Είμαι της άποψης πως όλα ή τουλάχιστον όλα τα πράγματα σ΄αυτόν τον κόσμο είναι ανάλογα ... Εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε ότι μπορεί να επιφέρει τον θάνατο .. Είμαστε εύθραυστοι στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες , σε έναν κεραυνό σ' έναν σεισμό .. Οι μικροσκοπικοί εκείνοι οργανισμοί καθημερινά δέχονται τέτοιου είδους επιθέσεις και επιβιώνουν σχεδόν άθικτοι σε όλες .. Κατακεραυνώνονται από τον στατικό ηλεκτρισμό , σείονται από σεισμούς σε κάθε μας βήμα αλλά μένουν ακόμα εκεί απτόητοι .. Το συμπέρασμα μου είναι πως πάντα και όχι μόνο στον μικρόκοσμο αλλά και στην καθημερινότητα υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί με την πρώτη ματιά να μην τους δώσεις τη σημασία που τους αξίζει αλλά τελικά αυτοί είναι που με μια τους κίνηση φέρνουν στον κόσμο τα πάνω κάτω .. 

DO NOT JUST PASS ... LOOK AND THINK ...
WATCH THE FOOT YOU STEP ON TODAY , CAUSE THIS MAYBE THE FOOT THAT WILL KICK YOUR ASS TOMMOROW !

2 σχόλια:

  1. και πόσα απο αυτά τρομοκράτησε ή και σκότωσε το μάγουλο σου μίστερ??? χεχε

    πάντα με τρομοκρατούσε η ιδέα να είμαι έντομο :Ρ
    animation τύπου ants κτλ. με άγχωναν.
    ενώ τα σιχαίνομαι όλα αυτά τα ζωύφια δεν αφήνω κανέναν να τα σκοτώσει. φωνάζω ενισχύσεις και ζητώ να τα βγάλουν έξω απο το σπίτι :Ρ
    και αν σκοτώσει κανείς τίποτα η ατάκα μου είναι: "θέλω στην επόμενη σου ζωή να γίνεις ζουζούνι" :Ρ

    όσων αφορά το μεταφορικό κομμάτι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου... δυστυχώς στις μέρες μας κυριαρχούν οι "φωνακλάδες". αυτοί είναι οι "μεγάλοι". όσο πιο πολύ φωνάζεις/γκρινιάζεις κτλ τόσο πιο πολλά κερδίζεις..
    ή μήπως έτσι νομίζουν ;)

    τις καλημέρες μουυυυυ :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Miss Pink : Φαντάσου να ήσουν ένα απ αυτά και να με έβλεπες να πέφτω ! ΦΡΙΚΗ !

    Εγώ θα ψιλογούσταρα τη φάση να ήμουν έντομο έστω και για λίγο ...

    Όσον αφορά την ατάκα είναι must ! Κι εγώ έτσι λέω ... :p
    Τα μόνα που δεν δείχνω έλεος είναι τα κουνούπια ! Εκεί είμαι αμείλικτος !

    Οι '' μεγάλοι '' το μόνο που έχουν να κάνουν είναι υπομονή και θα βρεθούν προ εκπλήξεως !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Aντιδράσεις