Παρακάμπτοντας τα τσίρκα , θρηνείς ως ο μόνος τρόπος για να δείξεις την διαμαρτυρία σου . Ξαφνικά βρίσκεσαι μπροστά στους σωφρονιστές , που καθήκον τους είναι να επιβάλουν την τάξη και στα τρομαγμένα μάτια των εμπλεκόμενων και μη , αθώων και μη , ειρηνικών και μη γνωστών αγνώστων . Τάγματα απρόσωπων δίνουν φιλιά και αγκαλιές από καουτσούκ πάντα με ευγένεια και χαμόγελο . Πίσω από τα χαρακώματα φαίνεται το Ελλαδιστάν με τη φτωχή και αδύναμη εκδικητική αξιοπρέπεια του . Βλέπεις νέους απέναντι στη βαρβαρότητα , απέναντι στις μυριάδες πλαστικές υπάρξεις . Μοιάζει το κράτος αυτό με ένα μικρό παιδάκι που το σπρώχνουν οι κηδεμόνες του στο μικρό του ποδηλατάκι με βοηθητικές . Το σπρώχνουν γιατί ακόμα είναι αδύναμο και το απολαμβάνουν γιατί ξέρουν πως έχουν τον πλήρη έλεγχο . Μερικές βιαστικές λέξεις που μπορούν να συντρίψουν οποιονδήποτε πάνω στον γυμνό τοίχο . Να ρίξουν τον καθένα κάτω από το τρένο που τρέχει , γιατί κανείς δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω σε κινούμενο τρένο . Είναι λοιπόν αυτό που ζούμε ένας χορός ελαφιών ? Ελοχεύει το χάος μπροστά σου κοιτάζοντας επίμονα στα μάτια σου ? Ένα χάος με κράνος , δύναμη και εκπαιδευμένο κατάλληλα για να δράσει την κατάλληλη στιγμή . Κοίταξε καλά το παιδάκι με το χαμόγελο στα χείλη γιατί δεν θα χρειάζεται πάντα τις βοηθητικές του ρόδες ... Tα λόγια αυτά από κάποιον που δεν ζει μέσα στις καταστάσεις αυτές και τις παρακολουθεί από τις διάφορες πηγές ενημέρωσης ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Aντιδράσεις