Aνάρτηση Νο24 '' Μy Seniorita ''

 Dont treat me like a God , treat me like a dog ... Im addicted to you ...


 Είναι φορές που η ροή των πραγμάτων είναι υπερβολικά ομαλή και όλα λειτουργούν ρολόι . Περιστάσεις όπου το μέλλον είναι γεμάτο μικρές πινελιές που δίνουν χρώμα στη ζωή και σε πλημμυρίζουν με αισιοδοξία , γεμίζουν το στομάχι σου πεταλούδες και σε κάνουν να πιστεύεις ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν ...


 Τότε γίνομαι παρορμητικός , δεν σκέφτομαι τίποτα , δεν υπολογίζω τίποτα και αυτό το συναίσθημα πληρότητας που σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι δυνατά λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας και τα κάνει όλα μπουρδέλο ... Εμένα με έκανε να ξεχάσω πως στο παρελθόν απέτυχα να πετύχω αυτό που ήθελα αλλά λόγω το ότι όλα πήγαιναν καλά έγινα για ακόμη μια φορά απερίσκεπτος και έκανα αυτό που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκανα ...


 Αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα . Δεν γνωρίζω αν ήταν σωστό ή λάθος , αν άναψα κάτι που είχε σβήσει από καιρό απ τη μεριά μου τουλάχιστον ... Γιατί κάθε φορά κάνω εγώ την αρχή ? Γιατί κάθε φορά βρέχει ? Γιατί προσγειώνομαι στα βράχια κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου αφηρημένο να χτυπάει πάνω σε πράγματα , να είναι κουφός όταν οι άλλοι μιλάνε όταν σκέφτομαι εκείνη ? Γιατί όταν κοιτάω λίγο στο γαλάζιο των ματιών της , γεμίζω ελπίδες που μετά χάνονται ?